روی پای خودم

الان دیگه یه چند روزیه که من می تونم رو پای خودم وایستم! البته اینم یواشکی بگم که با کمک. هر میز و کشو و وسیله ای که گیرم بیاد ازش می گیرم و بلند می شم وامی ایستم رو پاهام. خیلی خوبه، کم کم دارم به همه چیز تو خونه مسلط میشم و دستم به خیلی چیزا می رسه که قبلاً نمی رسید! هر چند که مامان و بابام زیاد چیزای دندون گیری نذاشتن که بمونه و بیشتر چیزا رو جمع کردن :( ولی خُب یه چیزائی مثل تلویزیون و ضبط رو دیگه نمی تونن کاریش کنن :) تلویزیون که خیلی باحاله و من کلی از ور رفتن باهاش کیف می کنم. دستگاه ضبط هم خیلی سرگرم کننده است، تازه چون مامان و بابام کمتر باهاش کار دارن، وقتی می رم سراغش زیاد کاری به کارم ندارن. من هم با همه دکمه هاش ور می رم - اصلاً من از چیزائی بیشتر خوشم می آد که پر از دکمه باشن و من هی فشارشون بدم - و هی در ِ جای نوار کاست و سی دی رو باز و بسته می کنم. نتیجه اینکه دیروزبابام پستونکم رو که یکی دو روزی بود گم شده بود، تو همون جای نوار کاست ضبط پیدا کرد!آ